U nas zapłacisz kartą
Chłoniak skóry - Zdjęcia i Diagnoza w Polsce
Leczenie chłoniaków skóry
Celem leczenia jest zmniejszenie objawów i poprawa jakości życia, a nie wyleczenie. Poprawy należy oczekiwać w ciągu pierwszych 2–3 miesięcy leczenia.
W przypadku zmian pojedynczych stosowane są miejscowo podawane glikokortykosterydy i cytostatyki. W zmianach bardziej rozlanych – fototerapia PUVA, TSEB (ang. Total Skin Electron Beam, czyli napromieniowanie elektronami), metotreksat (doustna chemioterapia), interferon oraz beksaroten refundowany w Polsce w ramach programu lekowego NFZ. Interferon jest obecnie dostępny tylko w formie pegylowanej i niestety od lipca 2019 roku nie jest refundowany w chłoniakach skórnych. Pomimo braku dostępności tego leku, jednym z kryteriów włączenia do programu lekowego z beksarotenem jest wcześniejsze leczenie przez co najmniej 3 miesiące interferonem. Sprzeczność pomiędzy kryteriami włączenia do programu terapeutycznego, a dostępnością interferonu dla pacjentów z chłoniakami pierwotnymi skóry wymaga szybkiego wyjaśnienia.
W opornych postaciach podaje się chemioterapię CHOP i gemcytabinę. W ostatnim czasie pojawiła się nowa opcja terapeutyczna w postaci brentuksymabu wedotin, tylko dla chłoniaków CD30+, lek dotąd nierefundowany w Polsce w tym wskazaniu.
W chłoniakach B komórkowych stosowana jest chemioterapia w kombinacji z rytuksymabem (przeciwciało anty CD20). Standardem jest tu chemioterapia RCHOP (rytuksymab + CHOP), często w połączeniu z miejscową radioterapią. Rokowanie zależy od typu chłoniaka (T czy B) oraz stopnia złośliwości. Prawidłowo powadzone leczenie jest procesem multidyscyplinarnym (dermatolog, hematolog, onkolog, patomorfolog), ale powinno być koordynowane przez jednego doświadczonego lekarza dermatologa lub hematologa.
Głównym zadaniem na najbliższą przyszłość jest: zwiększenie świadomości o pierwotnym chłoniaku T-komórkowym skóry i jego konsekwencji dla pacjenta wśród lekarzy dermatologów, hematologów i lekarzy rodzinnych, zapewnienie dostępności leczenia brentuksymabem dla chorych z chłoniakami T komórkowymi CD30+, u których wcześniejsze terapie systemowe były nieskuteczne oraz wypracowanie sprawnego systemu wielospecjalistycznego podejścia do terapii. Istotne jest również przywrócenie refundacji dla interferonu pegylowanego.
Leczenie chłoniaka Hodgkina
Leczenie chłoniaka Hodgkina (CH) zależy od wielu czynników, takich jak stadium choroby, wiek pacjenta, ogólny stan zdrowia i odpowiedź na leczenie. Chłoniak Hodgkina jest jednym z bardziej uleczalnych rodzajów chłoniaków, a leczenie ma na celu wyleczenie pacjenta lub uzyskanie trwałej remisji. Oto ogólny przegląd opcji leczenia chłoniaka Hodgkina:
- Chemioterapia: Jest to często stosowana metoda leczenia chłoniaka Hodgkina, zarówno w początkowych, jak i zaawansowanych stadiach choroby. Protokoły chemioterapii mogą różnić się w zależności od stopnia zaawansowania choroby i indywidualnych czynników pacjenta. Skuteczne schematy chemioterapii często wykorzystują kombinacje różnych leków przeciwnowotworowych.
- Radioterapia: Radioterapia może być stosowana jako uzupełnienie chemioterapii lub jako samodzielna metoda leczenia, zwłaszcza w przypadku wczesnych stadiów chłoniaka Hodgkina. Jest to forma terapii opierająca się na promieniach rentgenowskich, które są ukierunkowane na obszar, w którym występuje chłoniak.
- Terapie ukierunkowane: W niektórych przypadkach lekarze mogą stosować terapie ukierunkowane na konkretne czynniki związane z chłoniakiem Hodgkina, takie jak przeciwciała monoklonalne (np. brentuksymab vedotin) lub inhibitory checkpointów immunologicznych (np. pembrolizumab), zwłaszcza w przypadku nawrotów choroby lub opornego na leczenie.
- Przeszczep szpiku kostnego lub komórek krwiotwórczych: W niektórych zaawansowanych przypadkach chłoniaka Hodgkina może być konieczne przeszczepienie szpiku kostnego lub komórek krwiotwórczych, aby zastąpić uszkodzoną tkankę krwiotwórczą. To zwykle stosuje się po intensywnej chemioterapii.
- Obserwacja: W przypadku wczesnych stadiów chłoniaka Hodgkina, w których ryzyko nawrotu jest niskie, lekarze mogą zalecić monitorowanie pacjenta, a nie natychmiastowe leczenie. Jest to podejście znane jako "czekaj i obserwuj", które pozwala uniknąć potencjalnych skutków ubocznych leczenia, jeśli nie jest ono konieczne.
- Opieka paliatywna: W przypadkach zaawansowanych, nieuleczalnych chłoniaków Hodgkina, gdy leczenie nie jest skuteczne lub nie jest możliwe, opieka paliatywna ma na celu łagodzenie objawów i poprawę komfortu pacjenta.
Objawy chłoniaków skóry
Choroba zazwyczaj zaczyna się podstępnie, ale obraz kliniczny jest odrębny dla każdego podtypu chłoniaka i początkowo może być lekceważony przez pacjenta i lekarza. W chłoniakach T komórkowych o powolnym przebiegu:
• dominuje świąd skóry,
• występują zmiany rumieniowe,
• pojawiają się zmiany rumieniowo złuszczające (szczególnie na częściach ciała nieeksponowanych na słońce).
Ze względu na swój powolny przebieg choroba często przez lata jest nierozpoznawana i leczona nieprawidłowo. W momencie, gdy osiąga stadium drugie i trzecie (zmiany naciekowe i guzowate) gorączkowo poszukuje się rozpoznania. Chory może skarżyć się na uczucie zmęczenia, stany podgorączkowe, utratę masy ciała. Chłoniaki skórne T komórkowe o bardziej agresywnym przebiegu, ze względu na szybko nasilające się objawy, często charakterystyczne zmiany we krwi oraz szybko rosnące nacieki guzowate skóry zmuszają do szybszej diagnozy. Początkowo zmiany na skórze przypominają wyprysk, następnie rozwija się erytrodermia (uogólnione zajęcie skóry przez chorobę, przejawiające się zaczerwienieniem i złuszczaniem na ponad 90% powierzchni skóry). Dominującym objawem jest świąd skóry. We krwi obwodowej pojawiają się nieprawidłowe limfocyty (komórki Sezarego – komórki o nieprawidłowym wyglądzie z obecnością nieprawidłowych antygenów na powierzchni).
Objawy chłoniakow B komórkowych są inne. Zazwyczaj nie towarzyszy im świąd skóry. W postaciach łagodnych są to:
- sine guzki,
- nacieki,
- niekiedy guzy z tendencją do owrzodzeń i samoistnych regresji.
W postaciach bardziej agresywnych (chłoniak rozlany z dużych komórek B typu kończynowego) są to czerwone i sine guzy występujące na jednej lub obu kończynach górnych lub dolnych.
Chłoniak skóry - przewodnik dla pacjentów
Gdy dowiadujesz się, że schorzenie skóry, z którym się borykasz to chłoniak skóry, może towarzyszyć Ci szok i uczucie niedowierzania. Rozpoznanie tej choroby sprawia, że prawidłowe odpowiedzi na pytania związane z jej istotą, leczeniem i rokowaniem stają się najistotniejszym elementem terapii.
Zamierzeniem autorów opracowania jest pomoc w zmaganiach z chłoniakiem skóry. Mamy nadzieję, że informacje nt. schorzenia będą dla Was – Drodzy Pacjenci i Opiekunowie – wstępem do rozpoczęcia efektywnej walki z nowotworem. Pamiętajcie, że my – lekarze, pielęgniarki i cały personel medyczny, zrobimy wszystko, by Was w tej walce wspierać!