U nas zapłacisz kartą
Reakcje uczuleniowe spowodowane podkładem - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Cementová alebo sadrová samonivelačná hmota?
Pokiaľ je samonivelačná podlahová hmota na báze cementu, používa sa k vyrovnaniu stabilných podkladových vrstiev (cementové potery, betón), a tvorí podkladovú vrstvu pod konečnú povrchovú úpravu (PVC, koberce, plávajúce podlahy a drevené nelepené podlahy). Nehodí sa k vyrovnaniu podkladov na báze síranu vápenatého (anhydrit a podobne).
Naopak samonivelačnú podlahovú hmotu na báze síranu vápenatého je možné použiť pre vyrovnanie podkladov zhotovených z cementového poteru a poteru na báze síranu vápenatého. S úpravou podkladu vhodným penetračným náterom i pre staršie súdržné prebrúsené podklady. Nie je vhodná pre vyrovnanie dreva, drevotrieskových dosiek a OSB dosiek. Vytvára podklad pre väčšinu dostupných druhov podlahových krytín (PVC, linoleum, koberce, plávajúce podlahy).
Výber vhodnej samonivelačnej hmoty teda závisí nielen od podkladu, ale aj od zvolenej budúcej nášľapnej vrstvy podlahy. Aplikovaním samonivelačnej hmoty a novej nášľapnej vrstvy sa zvýši výška pôvodnej podlahy. Táto výška je závislá od nerovností, ktoré je potrebné správne vyrovnať a aj od toho, či sa pôvodná nášľapná vrstva odstráni alebo ponechá. Tiež je závislá od hrúbky novej vrstvy. Vždy je dobré na to pamätať kvôli prechodom z miestnosti do miestností, aby tu nevznikali veľké rozdiely, tzv. „schody“.
Uczulenie na rękach – objawy
Bez względu na czynnik sprawczy alergia na dłoniach ma zawsze podobny przebieg. Uczulenie na rękach ma przeważnie postać drobnych, czerwonych wyprysków, które zlewają się w większe plamy. Niekiedy mogą się pojawić pęcherze wykazujące tendencję do sączenia. Zmianom skórnym towarzyszy zazwyczaj silne swędzenie, pieczenie dłoni i ból. Skóra na rękach staje się wysuszona i pomarszczona. Uczuleniu nierzadko towarzyszy obrzęk. Swędząca wysypka wyzwala u chorych konieczność drapania, które nie łagodzi świądu. Zdarza się, że dodatkowo podrażnia skórę, prowadząc do powstania otarć, uszkodzeń lub piekących owrzodzeń. Stanowią one wrota wnikania do organizmu szkodliwych czynników chorobotwórczych, które zaostrzają stan zapalny. W późniejszym czasie skóra na dłoniach staje się grubsza, zmienia się jej koloryt – jest ciemniejsza, z możliwymi bliznami, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy. Dla niektórych chorych objawy te stanowią przyczynę dużego dyskomfortu psychicznego.
Przy ustalaniu sposobu terapii konieczne jest przeprowadzenie testów skórnych, które określą, jaki czynnik odpowiada za reakcję alergiczną. Standardowy test zawiera 20 alergenów: niektóre metale, składniki gumy, żywice, leki do stosowania zewnętrznego, konserwanty i substancje zapachowe. Dopiero dokładna identyfikacja alergenu stanowi podstawę do opracowania leczenia. Osoby z alergią na rękach powinny stosować leki antyhistaminowe (cetyryzyna, hydroksyzyna, feksofenadyna, loratadyna). W niektórych przypadkach niezbędne jest podanie leków immunosupresyjnych, które obniżają aktywność układu odpornościowego, a w ostateczności glikokortykosteroidów. Przy zakażeniach wtórnych konieczna jest antybiotykoterapia. Należy ograniczyć ekspozycję na czynnik wyzwalający uczulenie. Warto chronić zmiany skórne specjalistyczną odzieżą. Zastosowanie ma tutaj dermasilk, czyli bielizna i odzież lecznicza z modyfikowanej przędzy jedwabnej.
Co wywołuje alergię na dłoniach?
Alergia na dłoniach może być wywołana przez szereg czynników. W większości przypadków objawy uczulenia nasilają się w momencie bezpośredniego kontaktu skóry z alergenem. Wówczas mówi się o alergii kontaktowej na dłoniach. Występuje ona częściej u kobiet niż u mężczyzn, a zachorowalność wzrasta z wiekiem u obu płci. Wyprysk kontaktowy może być wywołany przez kosmetyki, proszek do prania i inne środki czystości, gumę, środki zapachowe, leki do stosowania miejscowego, metale jak nikiel, chrom i kobalt (obecne zwłaszcza w biżuterii, okularach i suwakach), środki odkażające, benzynę, olej napędowy i formaldehyd (zawarty w odzieży i lakierach do paznokci).
Pierwszy kontakt z alergenem nie wywołuje objawów skórnych. Najpierw musi wytworzyć się stan nadwrażliwości na daną substancję. Przy ponownym zetknięciu z alergenem uruchamia się reakcja uczulonego układu odpornościowego i dochodzi do wyprysku alergicznego. Zmiany rozwijają się zwykle w ciągu 24–48 godzin po ekspozycji na czynnik uczulający. Początkowo obejmują jedynie obszar bezpośrednio eksponowanej skóry, ale później wykazują tendencję do rozprzestrzeniania się.
Zdarza się, że czynnik wyzwalający alergię występuje w środowisku pracy chorego. Grupami zawodowymi w największym stopniu narażonymi na uczulenie na skórze są: fryzjerzy, personel sprzątający, pracownicy ochrony zdrowia, kucharze oraz pracownicy sektora budowlanego i obróbki metali.
Rodzaje uczuleń – na co możesz mieć alergię?
Alergolog: jak może pomóc Ci online?
Alergie pokarmowe
Alergie pokarmowe są nieprawidłową reakcją organizmu na spożywany pokarm. Najczęściej spotykane jest uczulenie na białka mleka krowiego. Ponadto alergię mogą wywołać zarówno składniki pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego:
- zboża (pszenica, jęczmień, żyto, ryż),
- owoce (jabłka, cytrusy, śliwki),
- orzechy,
- warzywa (pomidory, papryka, marchew, pietruszka, seler),
- mięso (wieprzowe, wołowe, drobiowe),
- mleko (krowie i kozie),
- ryby, skorupiaki i mięczaki,
- jaja.
Alergie wziewne
Alergie wziewne to efekt przenikania czynników drażniących do dróg oddechowych. Na ich rozwój wpływają przede wszystkim predyspozycje genetyczne. Jeśli więc jedno z rodziców boryka się z alergią na pyłki, jego dziecko z dużym prawdopodobieństwem odziedziczy tę dolegliwość. Podłożem tego rodzaju uczulenia może być także poziom zanieczyszczenia środowiska, palenie tytoniu (także bierne), infekcje wirusowe oraz stężenie alergenów w powietrzu.
Do najczęściej występujących alergii wziewnych zaliczamy:
- alergię na roztocza,
- alergię na sierść zwierząt,
- alergię na zarodniki grzybów i pleśni,
- alergię na pyłki roślin.
Alergie kontaktowe
Alergie kontaktowe to nadwrażliwość organizmu na hapteny (substancje o małej masie cząsteczkowej) lub proteiny (białka) w wyniku bezpośredniego ich kontaktu ze skórą. Rozwój stanu zapalnego ma miejsce wówczas, gdy receptor limfocytu zidentyfikuje alergen na komórkach antygenu.
Alergię kontaktową lekarze diagnozują u ok. 40% osób dorosłych i u 30% dzieci. Do najczęstszych należą:
