U nas zapłacisz kartą
Jakie Są Przyczyny Pryszczy w Okolicach Węzłów Chłonnych?
Powiększone węzły chłonne (limfadenopatia) – przyczyny, diagnostyka
Układ odpornościowy ma za zadanie bronić organizm przed infekcją. Układ odpornościowy obejmuje: narządy i naczynia limfatyczne, obecne w tych narządach i krążące komórki uczestniczące w reakcjach immunologicznych oraz wydzielane przez nie przeciwciała, cytokiny i inne czynniki. Narządy limfatyczne to grasica, szpik kostny, grudki limfatyczne samotne i skupione, migdałki, wyrostek robaczkowy, węzły chłonne i śledziona.
- Grasica jest w pełni rozwinięta w momencie urodzenia człowieka. Składa się z dwóch płatów, a każdy z wielu płacików. W płacikach można wyróżnić część korową i cześć rdzenną, otoczona jest torebką łącznotkankową. Na komórkach zrębu grasicy występują w dużym stężeniu cząsteczki głównego układu zgodności tkankowej. Ma to znaczenie dla czynnościowego dojrzewania limfocytów T. Prekursory tymocytów dostają się do grasicy w życiu płodowym najpierw z wątroby potem ze szpiku. Szpik kostny dostarcza je również po urodzeniu, choć w mniejszym stopniu. Prekursory tymocytów ulegają w grasicy intensywnej proliferacji i różnicowaniu w limfocyty T. Po opuszczeniu grasicy limfocyty T zasiedlają obszary grasiczozależne narządów limfatycznych, a część z nich krąży w ustroju. W krwi dorosłego człowieka stanowią one średnio 72% wszystkich limfocytów.
- Szpik kostny jest gąbczastą tkanką zlokalizowaną w kościach, m.in. w mostku, kręgach, żebrach, czaszce, kościach miednicy, a także w kościach długich kończyn górnych i dolnych, w której wytwarzane są wszystkie komórki krwi – erytrocyty, granulocyty, monocyty i płytki krwi, również limfocyty. Szpik kostny pełni rolę centralnego narządu limfatycznego, w którym powstają limfocyty B. Ze szpiku limfocyty B przechodzą do krwi, gdzie stanowią ok. 13% wszystkich limfocytów. Komórki plazmatyczne powstające w trakcie odpowiedzi immunologicznej limfocytów B osiadają ponownie w szpiku, gdzie jest też syntetyzowana większość przeciwciał obecnych we krwi.
Układ limfatyczny składa się z czterech par przewodów, które przenoszą płyn z powrotem do krwiobiegu z różnych narządów i tkanek w organizmie
Układ limfatyczny składa się z czterech par przewodów, które przenoszą płyn z powrotem do krwiobiegu z różnych narządów i tkanek w organizmie. Jest on częścią zarówno układu krążenia, jak i układu odpornościowego, co oznacza, że pomaga transportować komórki krwi w organizmie, a także zwalczać infekcje.
Układ limfatyczny obejmuje narządy takie jak śledziona, grasica (narząd niefunkcjonalny), migdałki i migdałki, przewody, które przenoszą limfę, małe kanały zwane "limfatycznymi", węzły chłonne (które filtrują szkodliwe substancje), tętnice, które doprowadzają natlenioną krew z serca do tych narządów, żyły odprowadzające odtlenowaną krew z powrotem do serca przez naczynia włosowate wyściełające ściany tych naczyń, zastawki między niektórymi naczyniami zapobiegające przepływowi wstecznemu, gdy ciśnienie wzrasta podczas ćwiczeń lub kaszlu - oraz żyły odprowadzające nadmiar płynu z tych samych przestrzeni do większych poza nimi (takich jak żyły w pobliżu kostek).
Co zrobi lekarz, jeśli zgłosimy się z powiększeniem węzłów chłonnych?
Ze względu na częste występowanie powiększonych węzłów chłonnych, lekarz na pewno rozpocznie wizytę od starannie zebranego wywiadu, który pomoże ustalić najbardziej prawdopodobną przyczynę występowania limfadenopatii.
- kiedy wystąpiło powiększenie węzłów chłonnych
- czy towarzyszyły mu objawy infekcji – zapalenie i ból gardła, gorączka, wysypka, biegunka, ból brzucha itd.
- czy wystąpiły objawy miejscowego stanu zapalnego: ból, obrzęk, zaczerwienienie, wyciek ropnej treści
- czy pacjent w ostatnim czasie miał kontakt ze zwierzętami (podrapanie przez kota, psa itd)
- czy występują inne dolegliwości, jak zmęczenie, utrata masy ciała, nocne poty, krwawienia bez istotnej przyczyny.
W badaniu lekarz zwróci uwagę na to, w jakiej okolicy znajdują się powiększone węzły chłonne, sprawdzi również inne okolice ciała, w których powiększone węzły chłonne mogą wystąpić. Ponadto wykluczy zapalenie gardła i innych odcinków układu oddechowego, a w badaniu brzucha oceni ew. obecność powiększenia wątroby i/lub śledziony.
W przypadku stwierdzenia cech infekcji niezbędne może się okazać wykonanie badań dodatkowych lub zlecenie odpowiedniego leczenia, w tym w razie potrzeby antybiotyku.
Należy pamiętać, że antybiotyk jest przeznaczony jedynie do leczenia zakażeń bakteryjnych, nie jest skuteczny wobec zakażeń wywoływanych przez wirusy, jak np. katar, przeziębienie, większości zapaleń gardła (poza anginą), zapalenia oskrzeli.
- morfologia z rozmazem ręcznym (jest to szczególnie ważne, aby rozmaz wykonany był ręcznie, czyli oceniony przez diagnostę pod mikroskopem – pozwala to na precyzyjne rozróżnienie komórek zdrowych od zmienionych nowotworowo krwinek)
- ocena parametrów stanu zapalnego, jak OB i CRP
- w przypadku niektórych infekcji – badanie prób wątrobowych, takich jak ASPAT i ALAT oraz LDH.
Czym są węzły chłonne?
Węzły chłonne to drobne struktury występujące w każdym organizmie. Zbudowane są ze specjalnej tkanki limfatycznej, która pełni rolę obronną – pozwala na wychwytywanie bakterii, wirusów, komórek nowotworowych i precyzyjne ich unieszkodliwianie. W organizmie ludzkim jest bardzo wiele węzłów chłonnych. Występują one w obrębie całego ciała, najczęściej w grupach. Część z nich można odnaleźć tuż pod skórą, inne z kolei rozlokowane są w okolicach głównych narządów.
- pod żuchwą
- na szyi
- w dołach pachowych
- w jamie brzusznej
- pachwinach
- pod kolanami.
Węzły chłonne są drobnymi strukturami o kształcie przypominającym ziarno fasoli. W ich wnętrzu produkowane są komórki krwi, limfocyty, odpowiedzialne za unieszkodliwianie drobnoustrojów chorobotwórczych oraz komórek nowotworowych.
Gdy w obrębie węzłów chłonnych dochodzi do zwiększenia liczby prawidłowych limfocytów lub komórek innego pochodzenia, obserwuje się powiększenie węzłów chłonnych (limfadenopatię). U osoby dorosłej węzeł chłonny kwalifikuje się jako powiększony, gdy jego średnica przekracza 1 cm. Powiększenie węzłów chłonnych tylko w określonej lokalizacji określa się mianem limfadenopatii zlokalizowanej, np. szyjnej, pachowej itd. W przypadku zmian w większej liczbie węzłów chłonnych położonych w różnych partiach ciała mówi się o limfadenopatii uogólnionej.
Przyczyny powiększenia węzłów chłonnych inne niż infekcje
Niezakaźne, nieinfekcyjne przyczyny powiększenia węzłów chłonnych to m.in.: nowotwory, głównie białaczki wywodzące się z limfocytów lub ich prekursorów: ostra białaczka limfoblastyczna, przewlekła białaczka limfocytowa, chłoniaki, przerzuty do węzłów chłonnych innych nowotworów.
Węzły w przebiegu chorób nowotworowych często łączą się w duże pakiety, są twarde, niebolesne, nieprzesuwalne względem podłoża, a skóra nad nimi jest niezmieniona.
Rzadszymi przyczynami limfadenopatii są choroby autoimmunizacyjne, np. toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby spichrzeniowe.
Miejsce/lokalizacja limfadenopatii a potencjalne przyczyny
Powiększone węzły chłonne w okolicy szyjnej
1. Zakażenia
- wirusowe: zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie gardła, mononukleoza, opryszczka, cytomegalia, HIV
- bakteryjne: zakażenia wywołane gronkowcem, paciorkowcem, angina, szkarlatyna, gruźlica, próchnica zębów, ropień okołozębowy, choroba kociego pazura
2. Choroby odzwierzęce
Powiększone węzły chłonne w okolicy nadobojczykowej
1. Nowotwory
- przerzuty nowotworów, rak piersi, nowotwór tarczycy, chłoniak Hodgkina, chłoniak nie-Hodgkina
2. Zakażenia
Powiększone węzły chłonne w okolicy pachowej
1. Zakażenia
- gronkowcowe i paciorkowcowe zakażenia skóry, choroba kociego pazura
2. Nowotwory
3. Inne
- sarkoidoza, odczyn po szczepieniu podanym w ramię po tej samej stronie, zapalenie piersi u kobiet karmiących w połączeniu z objawami w obrębie piersi po tej samej stronie
Powiększone węzły chłonne w okolicy pachwinowej
