U nas zapłacisz kartą
Wyprysk żylakowy - Kody ICD-10, Diagnoza i Leczenie
Wyprysk żylaków
Wyprysk żylaków to problem długotrwały. Jednak dostępne są terapie, które pomogą utrzymać to pod kontrolą.
Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów egzemy, dotknięta skóra staje się:
- swędzący i opuchnięty
- sucha i łuszcząca się
- łuszcząca się lub chrupiąca
Na jaśniejszej skórze wygląda na czerwono lub brązowo. Na ciemniejszej skórze wydaje się wyglądać na ciemnobrązowy, fioletowy lub szary i może być trudniejszy do zobaczenia.
Mogą wystąpić okresy, w których objawy te ulegają poprawie, i okresy, w których są bardziej nasilone.
Twoje nogi mogą stać się spuchnięte, szczególnie pod koniec dnia lub po długich okresach stania. Na nogach często widoczne są żylaki (opuchnięte i rozszerzone żyły).
Niektórzy ludzie mają również inne objawy, takie jak:
- przebarwienia skóry
- delikatna i napięta skóra, która może ostatecznie stwardnieć (lipodermatoskleroza)
- małe, białe blizny (atrophie blanche)
- ból
- wyprysk wpływający na inne części ciała
Jeśli wyprysk żylaków nie jest leczony, mogą rozwinąć się owrzodzenia nóg . Są to długotrwałe rany powstające w miejscu uszkodzenia skóry.
Wyprysk podudzi - leczenie
U osób z wypryskiem podudzi stosuje się leki poprawiające ukrwienie kończyn dolnych oraz leki przeciwalergiczne. To kuracja nazywana leczeniem ogólnym. Leczenie miejscowe uzależnione jest od zaawansowania i nasilenia zmian. W okresie zaostrzenia choroby stosuje się okłady z preparatów zawierających taninę. Terapia ma na celu powstrzymanie wysięku. Po opanowaniu wysięku zaleca się areozole, maści oraz kremy zawierające steroidy. W okresie podostrym wyprysku podudzi zleca się dostosowanie leków przeciwhistaminowych. W przypadku przewlekłego wyprysku podudzi stosuje się maści natłuszczające oraz pasty (np. pastę cynkową), które chronią skórę przed drażniącym działaniem wysięku z owrzodzenia oraz maceracją skóry. Niekiedy wdraża się również słabe środki kortykosteroidowe. Sprawdzają się także okłady z kwasu bornego lub sody oczyszczonej.
Dziennikarka od ponad 40 lat zaangażowana w popularyzację edukacji zdrowotnej. Laureatka wielu konkursów dla dziennikarzy zajmujących się medycyną i zdrowiem. Otrzymała m. in. Nagrodę Zaufania „Złoty OTIS” w kategorii „Media i Zdrowie”, Wyróżnienie Św. Kamila przyznawane z okazji Światowego Dnia Chorego, dwukrotnie „Kryształowe Pióro” w ogólnopolskim konkursie dla dziennikarzy promujących zdrowie oraz wiele nagród i wyróżnień w konkursach na „Dziennikarza Medycznego Roku” organizowanego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia.
Pierwszymi objawami świadczącymi o rozpoczynających się procesach patologicznych są:
- Świąd skóry w okolicy kostek.
- Uczucie szczypania i pieczenia.
- Poszerzenie drobnych naczyń (pajączków) występujących w dolnej partii kończyn dolnych.
- Zmiana tekstury skóry (bardziej pergaminowa, sucha).
- Zmiana zabarwienia dolnych partii kończyn dolnych.
- Występowanie plamek ”piegów" w dystalnych partiach.
- Zaczerwienienie.
- Znaczne swędzenie.
- Powstawanie niewielkich ran.
- Widoczny punktowy wysięk.
Pacjenci cierpiący na wyprysk podudzi często skarżą się na ociężałość nóg, zwłaszcza wieczorami. Opisują to jako napełnianie nóg podczas dnia. Często skarżą się na to, że ich skóra jest zbyt ciasna. Ich skóra jest delikatna, sucha, popękana. Tworzą się drobne punkty z których wycieka płyn. Noga często jest czerwono-brązowa, bardzo swędząca. Z czasem każdy dotyk powoduje ból. U takich osób bardzo łatwo dochodzi do zakażeń bakteryjnych, które mogą skutkować jeszcze większym zaczerwienieniem. Stadium końcowym jest pojawienie się:
- Owrzodzeń żylnych – niegojących się ran zlokalizowanych w okolicach kostki przyśrodkowej. Rany mogą penetrować i odsłaniać struktury położone niżej jak ścięgna, mięsnie czy kości.
- Stwardnienie skórno-tłuszczowe - bliznowopodobne zmiany obejmujące skórę i tkanki otaczające. Noga dotknięta tą patologią staje się twarda, nieelastyczna. W skrajnych przypadkach może powodować trwałe unieruchomienie.
- Zanik biały – białe, drobne zmiany bliznowate otoczone przez zaczerwienioną zmienioną tkankę. Najczesciej lokalizują się w obrębie kostki przyśodkowej.