U nas zapłacisz kartą
Lojotokowe zapalenie skóry twarzy - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Częstość występowania łojotokowego zapalenia skóry (ŁZS)
Łojotokowe zapalenie skóry jest jedną z najczęstszych chorób skóry. W populacji ogólnej wynosi częstość występowania wynosi 1–3%, a u chorych z upośledzeniem odporności 34–83%. Istnieją dwa szczyty zachorowań w 2.–12. miesiącu życia oraz w okresie dojrzewania i u młodych dorosłych. Nieco częściej obserwuje się je u mężczyzn.
- skórze głowy,
- w fałdach nosowo-wargowych,
- uszach,
- brwiach,
- klatce piersiowej lub
- w górnej okolicy pleców.
Wykwity rumieniowo-złuszczające pojawiają się też na skórze brwi oraz za małżowiną uszną, dodatkowe zmiany skórne mogą wystąpić także w okolicy fałdów pachowych i w zgięciach stawowych.
Pacjenci z łojotokowym zapaleniem skóry mogą odczuwać niewielki świąd skóry. Przewlekły stan zapalny na skórze głowy czy w obrębie brwi może spowodować przerzedzenie włosów. Szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku łojotokowe zapalenie skóry może prowadzić do erytrodermii, czyli uogólnionego stanu zapalnego skóry.
Zapalenie łojotokowe twarzy – jakie domowe sposoby warto zastosować?
Z zapaleniem łojotokowym twarzy można też walczyć za pomocą różnych domowych sposobów. Najlepiej stosować je równolegle z tradycyjną terapią dermatologiczną.
Wśród sposobów zasługujących na uwagę wyróżnić należy:
- stosowanie dermokosmetyków z naturalnym składem. Kosmetyki zawierające witaminy, naturalne kwasy owocowe, roślinne ekstrakty czy olejki przywracają skórze z ŁZS utraconą równowagę. Zmniejszają podrażnienia, ograniczają łuszczenie skóry i wzmacniają jej ochronną barierę. Warto wybrać te dedykowane ŁZS, ponieważ posiadają również łagodne właściwości przeciwgrzybicze i przeciwzapalne oraz nie obciążają skóry. Przydatna będzie emulsja do mycia twarzy, a także odpowiedni krem.
- zdrowe odżywianie. Należy unikać produktów mogących zaostrzać zmiany oraz pamiętać o tym, żeby dieta była zrównoważona i dostarczała organizmowi niezbędnych składników odżywczych. Na stan skóry źle wpływa spożywanie żywności przetworzonej, jak i czerwonego mięsa, należy więc je ograniczyć lub nawet całkowicie wyeliminować. Warto też sprawdzić, czy problemu nie nasila spożywanie nabiału. Jadłospis należy oprzeć przede wszystkim na warzywach i owocach, na produktach bogatych w zdrowe tłuszcze – jak ryby i orzechy, oraz na produktach pełnoziarnistych, dostarczających cennego błonnika.
- stosowanie ziół. Zioła nadają się zarówno do stosowania wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Godnymi polecenia gatunkami są: rozmaryn, rumianek lekarski, melisa, skrzyp, pokrzywa zwyczajna, a także mięta pieprzowa. Możemy przygotowywać z nich herbatki lub okłady na zmienioną chorobowo skórę. Efekty zauważymy jednak tylko przy regularnym stosowaniu ziół.
- redukcję stresu. Stres jest jednym z czynników mogących wyzwolić uciążliwe objawów łojotokowego zapalenia skóry twarzy i część chorych dostrzega wyraźny związek między wystąpieniem stresowych sytuacji w życiu, a późniejszym nawrotem lub zaostrzeniem ŁZS. Bez wątpienia warto poznać techniki relaksacyjne, które pomogą ukoić skołatane nerwy.
SEBORH
DERMOKOSMETYKI NA ŁZS TWARZY KUP TERAZ
Zapalenie łojotokowe skóry twarzy wymaga dokładnej diagnostyki, bo może zostać pomylone z innymi schorzeniami. Jeśli zaś chodzi o samo leczenie tego schorzenia, to powinno być wielokierunkowe i dobrze przemyślane. Poza samymi lekami zaleconymi przez lekarza warto też zastosować odpowiednią pielęgnację oraz inne domowe sposoby, będące uzupełnieniem leczenia – mówi Marta Bożenda, kosmetolog Clinica Cosmetologica
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy powinno być leczone pod czujnym okiem doświadczonego lekarza. W pierwszej kolejności należy udać się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. W razie potrzeby zostaniemy skierowani do dermatologa. Po postawieniu diagnozy możliwe będzie zaordynowanie leczenia. Zazwyczaj w pierwszej kolejności przepisywane są leki do stosowania miejscowego w postaci maści czy płynów. Zawierają one substancje o działaniu przeciwgrzybiczym, przeciwzapalnym, a także przeciwłojotokowym. Nie zawsze jednak ich stosowanie kończy się powodzeniem.
Niekiedy konieczne jest wdrożenie leczenia ogólnego – np. doustnymi lekami przeciwgrzybiczymi, antybiotykami z grupy tetracyklin czy izotretynoiną.