U nas zapłacisz kartą
Jak pozbyć się łojotoku - Skuteczne metody walki z problemem skórnym
Leczenie łojotoku skóry głowy
Podstawą w leczeniu łojotoku jest ustalenie jego przyczyny, co może wymagać wykonania określonych badań. Jeśli za łojotok odpowiadają zaburzenia hormonalne, konieczna będzie wizyta u endokrynologa i być może wdrożenie terapii hormonalnej. Oprócz tego niezbędna jest prawidłowa pielęgnacja włosów i skóry głowy, która powinna być wielokierunkowa i bazować na substancjach:
- regulujących pracę gruczołów łojowych,
- przeciwzapalnych i łagodzących podrażnienia,
- przeciwgrzybiczych,
- łagodnie złuszczających i regulujących proces keratynizacji naskórka,
- nawilżającym.
W przypadku łojotoku skóry głowy podstawę leczenia stanowi dobry szampon na łojotok. W jego składzie szukajcie np. kwasu salicylowego, siarczku selenu, siarki, dziegciu. Jeśli na skórze głowy obecny jest również łupież, konieczne będzie stosowanie szamponu przeciwłupieżowego, który zawiera składniki o działaniu przeciwgrzybiczym, takie jak ketokonazol, klotrimazol czy pirokton olaminy.
Pamiętajcie jednak, żeby podczas stosowania tego typu szamponów stosować się do zaleceń producenta co do częstotliwości mycia nim głowy. Jeśli potrzebujecie myć włosy codziennie, a konkretny szampon leczniczy może być stosowany 2-3 razy w tygodniu, w pozostałe dni sięgajcie np. po łagodny szampon ziołowy czy szampon bez SLS.
W przypadku łojotoku skóry głowy pomocne są również szampony oczyszczające, które pomagają usunąć wszelkie zanieczyszczenia i nagromadzony łój. Tego typu kosmetyków nie należy jednak stosować zbyt często – wystarczy raz w tygodniu. Waszym sprzymierzeńcem będą też peelingi trychologiczne, które złuszczą martwy naskórek i odblokują ujścia gruczołów łojowych.
Nie zapominajcie również o ziołach na łojotok. Regularnie stosowane normalizują pracę gruczołów łojowych, zmniejszając tym samym nadprodukcję łoju. Wystarczy sporządzić napar ziołowy, np. z szałwii, pokrzywy, i użyć go do ostatniego płukania po umyciu głowy. Niezawodna będzie też płukanka z octu jabłkowego, która zakwasi skórę, hamując w ten sposób namnażanie drożdżaków.
Jak wygląda brodawka łojotokowa?
Brodawka łojotokowa ma bardzo charakterystyczny wygląd, mimo to w niektórych przypadkach może być łatwo pomylona z innymi znamionami. Stanowi jeden z najczęstszych komponentów tzw. zmian połączonych. Zarówno ich kliniczna, jak i dermoskopowa ocena jest bardzo trudna i tylko zachowanie czujności onkologicznej ułatwia odpowiednią diagnostykę.
Brodawka łojotokowa jest wystającym wykwitem skórnym, który jest dobrze odgraniczony od zdrowej skóry. Może mieć od kilku milimetrów do nawet kilkunastu centymetrów. Często jest wyniosła, jakby nałożona na skórę. Ma okrągły kształt. Brodawki łojotokowe przybierają różne zabarwienie – odcień zbliżony do zdrowej skóry, żółty, jasno- lub ciemnobrązowy lub czarny. Na ich powierzchni znajdują się zagłębienia, w których gromadzą się zrogowaciałe komórki naskórka oraz sebum, co sprawia że w dotyku są chropowate. Rozrost brodawki jest powolny.
Jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry?
Nie ustalono dokładnego mechanizmu choroby i przyczyn powstawania łojotokowego zapalenia skóry .
Z całą pewnością głównym powodem występowania schorzenia jest nadmierne, nieprawidłowe funkcjonowanie gruczołów łojowych . Jednocześnie obserwuje się także patologiczny proces odnowy komórek naskórka, co prowadzi do jego szybszego rogowacenia. Inną przyczyną może być zakażenie drożdżakami z grupy Malassezia furfur (dawniej Pityrosporum ovale ). Według wielu specjalistów grzyby te są odpowiedzialne za złuszczanie naskórka, świąd oraz podrażnienia. Drobnoustrój ten naturalnie bytuje na skórze człowieka, jednak u chorych na łojotokowe zapalenie skóry obserwuje się ich znacznie zwiększoną liczebność.
Najnowszą teorią, która tłumaczy przyczyny powstawania ŁZS, jest wynik badania klinicznego z 2017 r. Wykazało ono wpływ nadmiernej kolonizacji Staphylococcus epidermidis na rozwój tego schorzenia.
Często obserwuje się występowanie łojotokowego zapalenia skóry u osób, u których stwierdzono inne schorzenia, takie jak trądzik, łuszczyca, zespół Downa, choroba Parkinsona, epilepsja, cukrzyca, wirusowe zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, HIV i AIDS, przebyty udar lub zawał serca. Tak więc wpływ na rozwój ŁZS mogą mieć choroby przewlekłe oraz obniżenie odporności. Także osoby przyjmujące interferon lub sole litu częściej chorują na tę dermatozę. Zaobserwowano zwiększoną podatność na łojotokowe zapalenie skóry u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, szczególnie u chorych na depresję. Wpływ mogą mieć także zaburzenia hormonalne, które powodują nadmierną aktywność gruczołów łojowych.
Część specjalistów twierdzi, że przyczyną powstawania schorzenia jest nieodpowiednie dbanie o higienę, zanieczyszczenie środowiska, niewłaściwe odżywianie lub długotrwały stres. ŁZS nie należy do chorób dziedzicznych, jednak pośrednio mogą mieć na nią wpływ uwarunkowania genetyczne.
Łojotok – przyczyny, objawy, leczenie
Łojotok związany jest z nadmierną aktywnością gruczołów łojowych. Wydzielany w zbyt dużej ilości łój sprawia, że cera mocno się błyszczy, a włosy szybko się przetłuszczają. Łojotokowi często też towarzyszy trądzik i łupież, a nieleczony może prowadzić do zapalenia skóry i wzmożonego wypadania włosów. Wyjaśniamy, jakie są przyczyny łojotoku i jak prawidłowo go leczyć.
Łojotok może pojawić się już u niemowląt, prowadząc do powstania ciemieniuchy. W dzieciństwie praca gruczołów łojowych się uspokaja, żeby ponownie przyspieszyć w okresie dojrzewania na skutek gwałtownych zmian hormonalnych. Do nasilenia łojotoku przyczynia się też stres i niewłaściwa dieta. Leczenie łojotoku polega na stosowaniu odpowiednich kosmetyków, wprowadzeniu zmian w diecie, a czasem również na leczeniu farmakologicznym.
Spis treści:
- Co to jest łojotok?
- Przyczyny łojotoku
- Rodzaje i objawy łojotoku
- Łojotok a wypadanie włosów
- Leczenie łojotoku skóry głowy
- Leczenie łojotoku na twarzy
- Dieta na łojotok
Łojotok a wypadanie włosów
Leczenie łojotoku należy podjąć nie tylko z uwagi na kwestie estetyczne i higieniczne. Nieleczony łojotok twarzy może prowadzić do bardzo nasilonych zmian trądzikowych, a łojotok skóry głowy nawet do wypadania włosów.
Łój, który zapycha mieszki włosowe, sprawia, że cebulki są niedotlenione, nieodżywione, a powstały z łoju czop może wręcz wypychać z nich włosy. Problem może dodatkowo nasilać towarzyszący łojotokowi świąd i drapanie skóry, co może prowadzić do wyrywania włosów czy powstania na skórze ranek i blizn. Dlatego przy nasilonym łojotoku, a szczególnie w przypadku łojotokowego zapalenia skóry głowy, niezbędna jest wizyta u dermatologa i/lub trychologa i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
