Jak wygląda rak w ciele człowieka - Zrozumienie i Wyobrażenie
Jak wygląda kleszcz w skórze człowieka – z nami rozpoznasz je bez problemu
Kleszcze są niebezpiecznymi pajęczakami, które potrafią przenosić bardzo groźne dla człowieka choroby. Na świecie jest ich cała masa, więc warto odpowiednio się przed nimi chronić! Co jednak jeśli mimo to kleszcz ugryzł? Dzięki naszym poradom dowiesz się, jak wygląda kleszcz oraz jak rozpoznać, czy jest wbity w skórę! A może nie wiesz, czym jest rumień po kleszczu i mylisz ugryzienie kleszcza z innym owadem? Pomożemy błyskawicznie rozpoznać ślad po kleszczu!
Jeśli szukasz więcej informacji i porad, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kleszczach.
Poniżej przedstawiamy ponad 7 000 sprawdzonych specjalistów dezynsekcji i deratyzacji w serwisie Fixly w poszczególnych miastach:
Jak wygląda kleszcz?
Kleszcz w ciele człowieka
Warto na samym początku wspomnieć, że na świecie mamy ponad 900 gatunków tego stworzenia. Pasożyty pojawiają się zazwyczaj w lasach, parkach, ale i na łące. Największymi z nich są samice, rosnące do ok. 4 mm. Samce są zdecydowanie mniejszymi owadami, licząc ok. 2,5 mm. Najczęściej jednak kleszcze atakują w formie przejściowej, jako tzw. nimfa kleszcza. W takiej postaci kleszcze są najbardziej niebezpieczne – liczą zaledwie do 1 mm i czasem bardzo ciężko jest je zauważyć. Wyglądają bowiem zupełnie jak… ziarenka maku. Warto spojrzeć na zdjęcia, na którym zaprezentowana jest nimfa kleszcza z bliska.
Kleszcz w skórze posiada zazwyczaj cztery pasy odnóży, ale też nożycowate szczękoczułki. Znajdują się w nich ząbki, za pomocą których kleszcz doskonale utrzymuje się w ciele – zarówno ludzkim, jak i zwierzęcym. Wbity kleszcz działa przy pomocy otworu gębowego, za pomocą którego wysysa krew.
Kleszcz pod skórą
Najgorzej jest z rozpoznaniem młodych osobników, czyli wspomnianych już wyżej nimf kleszcza. Są one zazwyczaj wielkości od 0,5 mm do maksymalnie 1 mm, wyglądając niczym główka od szpilki. Warto więc po każdym spacerze wytrzepać dokładnie wierzchnią odzież – nimfy powinny wówczas wylądować na jej dnie. Obejrzyj dokładnie skórę swoją i dzieci, szczególnie zwracając uwagę na pachwiny, szyję, uszy, pępek i brzuch! Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o insektach.
Młody kleszcz często jest zupełnie niewidoczny gołym okiem – warto wówczas przejechać dłonią po skórze. Jeżeli w niej będzie, poczujesz delikatne zgrubienie. Jeżeli kleszcz nie jest jeszcze mocno wkręcony, to możesz go wyciągnąć samodzielnie przy użyciu rękawiczek i pęsety kosmetycznej z wąską końcówką. Jak to zrobić?
- Uważaj, by nie schwytać i nie ścisnąć pęsetą miękkiej części pasożyta.
- Chwyć kleszcza za twardą nasadę jego narządu gębowego – to on jest bezpośrednio przy skórze. Teraz dosłownie, wykręć go ze skóry.
- Zdezynfekuj skórę spirytusem salicylowym i umyj ręce.
Jak wcześnie wykryć raka? Zalecane badania
Nie ma potrzeby, aby objawy sugerujące nowotworów musiały być zawsze konsultowane i rozpoznawane przez onkologa. Wstępna diagnostyka powinna leżeć w kompetencjach lekarza rodzinnego. Lekarze POZ stoją na pierwszej linii frontu walki z rakiem, i to od ich wiedzy oraz zaangażowania zależy, czy dyskretne objawy choroby zostaną właściwie powiązane z procesem nowotworowym.
Jeżeli potencjalne objawy raka niepokoją nas, to mamy prawo i powinniśmy domagać się specjalistycznych badań.
Zaniepokojony pacjent, który wykrył u siebie potencjalne objawy nowotworu ma prawo i powinien domagać się otrzymania skierowania na stosowne badania specjalistyczne lub wystawienia tzw. zielonej karty diagnostyki i leczenia onkologicznego. (DILO).
Konsultacja lekarska rozpoczyna się od zebrania wywiadu i informacji na temat stanu zdrowia Pacjenta, niepokojących objawów, przyjmowanych leków oraz chorób towarzyszących. Ważną zasadą, którą należy kierować się u chorych z podejrzeniem nowotworu jest zasada zwiększonego prawdopodobieństwa. Oznacza to, że należy poszukiwać nowotworów najbardziej prawdopodobnych, tzn. u palaczy – nowotworów tytoniozależnych, a u chorych z marskością wątroby – raka wątrobowokomórkowego.
W wykrywaniu choroby nowotworowej we wczesnym stadium zaawansowania przydatne są:
- Badania laboratoryjne – odchylenia w wynikach mogą sugerować chorobę nowotworową
- Zbadanie poziomu markerów nowotworowych
- Przeprowadzenie wywiadu rodzinnego – ustalenie czy w danej rodzinie występowały już nowotwory
- Badania obrazowe – diagnostyka onkologiczna z wykorzystaniem USG, tomografii komputerowej, badanie rezonansem magnetycznym, badanie RTG, pozytonowy tomograf emisyjny PET
Czerniak skóry
Czerniak może rozwinąć się w obrębie istniejących zmian barwnikowych, które wystawiane są na działanie promieniowania słonecznego, jednak komórki nowotworowe mogą pojawić się również w obrębie zdrowej skóry. Dość szybko nacieka w głębsze warstwy skóry, powodując przerzuty np. do kości i węzłów chłonnych.
W przypadku czerniaka najczęściej mamy do czynienia ze zmieniającą swój kształt plamą lub nieregularnym, przyrastającym na boki i ku górze pieprzykiem. Czerniak nie musi mieć bardzo ciemnego koloru – mogą na niego wskazywać zmiany o różnej barwie np. jasnobeżowe plamy, brązowe pieprzyki, a także fioletowa lub czarna narośl na skórze, która początkowo może przypominać krwiak. Czerniak nie pojawia się z dnia na dzień, jednak dość szybko daje przerzuty, dlatego osoby, których skóra pokryta jest znamionami barwnikowymi, powinny poddawać się badaniom diagnostycznym. W przypadku czerniaka stosowana jest tzw. skala ABCDE, która pomaga samodzielnie wykryć znamiona mogące wskazywać na czerniaka. Uwzględnia ona charakterystyczne cechy czerniaka, czyli:
- A – asymetryczny kształt zmiany skórnej,
- B – poszarpane, nierówne brzegi zmiany skórnej,
- C – ciemny kolor zmiany skórnej, kolor niejednolity,
- D – duży rozmiar zmiany skórnej – diagnostyce w kierunku czerniaka powinny zostać poddane wszystkie znamiona, których wielkość przekracza 6 mm,
- E – ewolucja zmiany skórnej.
Choć czerniak kojarzony jest przede wszystkim z ciemnym kolorem, to może zostać zdiagnozowana także postać pozbawiona barwnika. Zdarza się, że na czerniaka skóry wskazuje nagłe odbarwienie się pieprzyka lub pojawienie się na skórze zmiany np. guzka, który nie różni się od niej kolorem.