U nas zapłacisz kartą
Jakie Są Przyczyny Pryszczy w Okolicach Węzłów Chłonnych?
Powiększone węzły chłonne – najczęstsze przyczyny
Gdy w obrębie węzłów chłonnych dochodzi do zwiększenia liczby limfocytów lub napłynięcia do nich innych komórek, obserwuje się powiększenie węzłów chłonnych lub zmiany ich konsystencji, czyli limfadenopatię.
Za powiększony węzeł chłonny u dorosłego uznaje się taki, którego średnica przekracza 1 cm. Większy zakres tolerancji przyjmuje się dla węzłów pachwinowych oraz umiejscowionych w jamie brzusznej – ich wymiar podłużny nie powinien przekraczać 1,5 cm. W przypadku węzłów łokciowych wymiar ten powinien wynosić mniej niż 0,5 cm. Natomiast obecność jakiegokolwiek węzła chłonnego w okolicy nadobojczykowej będzie nieprawidłowością wymagającą pilnej diagnostyki.
Jeśli powiększone są węzły w jednej lokalizacji, mówimy o limfadenopatii zlokalizowanej, jeśli zaś powiększone są węzły w różnych regionach, wówczas mówimy o limfadenopatii uogólnionej.
Limfadenopatia, w zależności od czasu trwania, może być procesem: ostrym (ustępującym w ciągu 3 tygodni), podostrym (trwającym 3-6 tygodni) lub przewlekłym (jeżeli utrzymuje się ponad 6 tygodni).
Powiększenie węzłów chłonnych jest częstym objawem, w przeważającej większości przypadków spowodowane jest aktywną infekcją. Po ustąpieniu objawów infekcji węzły chłonne samoistnie wracają do prawidłowych rozmiarów. Powiększone węzły chłonne w trakcie infekcji są bolesne, często skóra nad nimi jest również obrzęknięta i zaczerwieniona. Najczęściej powiększeniu ulegają węzły zlokalizowane w okolicy zakażenia – węzły chłonne szyjne przy zapaleniu gardła, węzły za uszami przy zapaleniu ucha, itp.
Na szyi znajdują się bardzo liczne węzły chłonne, podzielone na kilka grup. Zbierają one chłonkę z głowy, jamy ustnej, ale także klatki piersiowej i kończyn górnych. Węzły chłonne pachowe są miejscem spływu chłonki z kończyny górnej i gruczołów piersiowych. Węzły chłonne pachwinowe zbierają chłonkę z kończyn dolnych, okolic pachwin, narządów płciowych, a także narządów miednicy małej.
Czym są węzły chłonne i jaką rolę pełnią w organizmie?
Węzły chłonne to otorbione skupiska tkanki limfatycznej o kształcie ziarna fasoli leżące na przebiegu naczyń limfatycznych w obszarze całego ciała, zwykle w grupach. W ich obrębie zachodzi filtracja limfy, a także produkcja istotnych dla naszej odporności komórek krwi, limfocytów i przeciwciał. Znajdziemy je zarówno pod skórą, jak i w obrębie narządów wewnętrznych, gdzie licznie sytuują się pod żuchwą, na szyi, za uszami oraz w dołach pachowych, kolanowych i pachwinowych. Te widoczne pod skórą to węzły chłonne obwodowe (łatwe w badaniu, stanowią istotną wskazówkę diagnostyczną w badaniu przedmiotowym), a te w obrębie narządów wewnętrznych, to węzły chłonne głębokie (wymagają do kontroli wykorzystania technik diagnostyki obrazowej, np. TK, USG, RTG).
Ich rola obronna polega na wychwytywaniu patogenów takich jak bakterie i wirusy, a także komórek nowotworowych i w konsekwencji ich wyeliminowaniu.
Objawy, które mogą towarzyszyć powiększonym węzłom chłonnym
- objawy infekcji – np. ból gardła, kaszel, gorączka, wysypka itd.
- wygląd skóry w okolicy powiększonych węzłów, np. obrzęk, zaczerwienienie, ból
- podrapanie przez kota, psa – kontakt ze zwierzętami w niedługim czasie od wystąpienia objawów
- inne objawy: nieproporcjonalne zmęczenie, niezamierzone chudnięcie, nocne poty, nasilony świąd skóry
Badania laboratoryjne
- morfologia z rozmazem mikroskopowym
- ocena parametrów stanu zapalnego, jak CRP, IL-6, OB
- oznaczenie aktywności enzymów: AST, ALT, LDH, amylaza, CK, CK-MB
- diagnostyka w kierunku zakażeń wirusem: Epsteina-Barr -EBV w kierunku mononukleozy, cytomegalii – CMV, ludzkiego wirusa niedoboru odporności – HIV
- badanie mikrobiologiczne – wymaz/posiewy z gardła i nosa
- odczyn tuberkulinowy
Badania radiologiczne/obrazowe
- ultrasonografia (USG) węzłów, wraz z określeniem ich wielkości, kształtu, struktury, wnęki i unaczynienia
- USG jamy brzusznej
- USG śródpiersia
- badanie radiologiczne (RTG) klatki piersiowej w projekcji przednio-tylnej i bocznej
- tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (MR) klatki piersiowej czy jamy brzusznej
W pewnych sytuacjach klinicznych wskazane będzie wykonanie biopsji węzła chłonnego. Złotym standardem postępowania jest biopsja chirurgiczna, a nie cienkoigłowa.
Pilna diagnostyka i biopsja węzła chłonnego są konieczne w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek niepokojących nieprawidłowości, takich jak:
- symptomy ogólne, tzw. utrata masy ciała (>10% w ciągu 6 miesięcy), gorączka trwająca powyżej 2 tygodni niezwiązana z infekcją, nocne poty,
- uogólniona limfadenopatia,
- powiększenie węzłów nadobojczykowych,
- powiększone węzły chłonne, które są twarde, nieruchome i/lub tworzą pakiety, oraz te, których obraz w USG jest nieprawidłowy (zatarta wnęka, okrągły kształt, nieprawidłowe unaczynienie),
- odbiegające od normy wyniki badań laboratoryjnych – nieprawidłowości w morfologii i rozmazie manualnym krwi obwodowej, przewlekle podwyższone stężenia CRP i OB,
- objawy kliniczne wskazujące na zespół żyły głównej górnej lub górnego śródpiersia bądź nieprawidłowości w RTG klatki piersiowej (poszerzony cień śródpiersia),
- powiększające się węzły chłonne lub niereagujące na stosowaną antybiotykoterapię.