U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia wyprysku rogowaciejącego - Przegląd objawów, leczenia i porad dla pacjentów
Łuszczyca – zdjęcia różnych form łuszczycy
Łuszczyca jest przewlekłą chorobą z autoagresji, której nabardziej widocznym objawem są pogrubiałe obszarami skóry, pokryte szarawą łuską. Takie przynajmniej jest najczęstsze o niej wyobrażenie. Jednak objawy skórne tego schorzenia mogą być bardzo różne u poszczególnych pacjentów, a nawet u jednego, oglądanego w różnym czasie. Obejrzyj zdjęcia różnych form łuszczycy aby się o tym przekonać, oraz nauczyć się je rozpoznawać.
W łuszczycy pospolitej, zwanej również plackowatą, zmiany pojawiają się najczęściej na łokciach, w obrębie skalpu, oraz na plecach. To zdecydowanie najczęstsza forma łuszczycy – cierpi na nią aniej więcej 8 na 10 pacjentów. Zmiany te pokryte są srebrzystą łuską, i otoczone czerwonym rumieniem. Często wywołują świąd, i nierzadko pękają i krwawią, co powoduje ból. Ta forma najczęściej objawia się dopiero w życiu dorosłym.
Kontaktowe zapalenie skóry (wyprysk kontaktowy) - objawy
Charakterystycznym objawem wyprysku kontaktowego jest silny świąd skóry, na powierzchni której tworzy się zaczerwienienie, łuszczące się grudki oraz pęcherzyki. Ważne jest to, że zmiany tworzą się w miejscu kontaktu z np. tkaniną czy tworzywem zawierającym uczulające chorego czynniki (np. pod paskiem czy biżuterią u chorego uczulonego na nikiel, na rękach u sprzątaczki używającej środków czyszczących, na policzkach w miejscu, na który nałożono kosmetyk, który uczulił chorego pod wpływem opalania). Czasem zmiany występują jednak na całej powierzchni ciała. Chorzy na KZS z podrażnienia mogą odczuwać parzący ból lub pieczenie, zwłaszcza w razie kontaktu z substancją silnie drażniącą.
Skóra staje się pogrubiała, bardzo sucha, łuszczy się, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy (np. na nadgarstkach skóra może przypominać korę drzewa), skóra na dłoniach podeszwach niekiedy pęka powodując ból.
Pemfigoid pęcherzowy
Pemfigoid pęcherzowy (Pemphigoid Bullosus) to przewlekła choroba skóry, cechująca się dużymi, dobrze napiętymi pęcherzami występującymi zarówno na podłożu rumieniowo-obrzękowym, jak i na skórze pozornie nie zmienionej. Wykwity pęcherzowe mogą również występować na błonach śluzowych jamy ustnej.
Przyczyną powstawania zmian pęcherzowych jest występowanie w surowicy chorych osób autoprzeciwciał skierowanych przeciw antygenom (charakterystycznym składnikom) błony podstawnej, która jest elementem łączącym skórę właściwą z naskórkiem. Połączenie się tych przeciwciał z odpowiednimi antygenami błony podstawnej prowadzi do oddzielania się naskórka od skóry właściwej i powstawania pęcherzy podnaskórkowych.
Występują przypadki pemfigoidu pęcherzowego związanego z nowotworem. Najczęściej dotyczy to raka płuc, trzustki, sutka, układu moczowego i pokarmowego. Wówczas dochodzi do samoistnego cofania się zmian skórnych po udanym zabiegu operacyjnym usunięcia nowotworu oraz ponowne ich pojawienie się w razie wystąpienia przerzutów nowotworowych.
Pemfigoid pęcherzowy może być również wywołany przez leki stosowane doustnie (furosemid, fenacetyna, ACE-inhibitory, penicylina, chinolony, cefalosporyny, niesteroidowe leki przeciwzapalne) lub preparaty miejscowe ( np. 5-fluorouracyl, ester benzylowy kwasu benzoesowego stosowany w leczeniu świerzbu lub niektóre preparaty stosowane w łuszczycy, np. kwas salicylowy). W takich przypadkach obserwuje się szybkie ustępowanie zmian skórnych po odstawieniu wywołującego je leku.
Bywa, że zmiany skórne są sprowokowane ekspozycją na promieniowanie UV Pemfigoid pęcherzowy może także współistnieć z innymi chorobami, takimi jak łuszczyca, cukrzyca, liszaj płaski oraz z innymi chorobami pęcherzowymi: pęcherzycą zwykłą i liściastą, chorobą Duhringa, i innymi.
Lek na rogowacenie słoneczne
Stosowane są też na rogowacenie słoneczne leki, przeważnie maści do użytku miejscowego. Skuteczność wykazują:
- 5-fluorouracyl - zasada pirymidynowa, lek przeciwnowotworowy, który zaburza syntezę DNA i RNA,
- sól sodowa diklofenaku - niesteroidowy lek przeciwzapalny,
- kwas hialuronowy - polisacharyd potocznie nazywany eliksirem młodości, składnik budulcowy skóry właściwej, nadający jej elastyczność, jędrność, odpowiednie nawilżenie,
- imikwimod - lek modulujący działanie układu odpornościowego, stosowany w chorobach skóry,
- mebutynian ingenolu - naturalny wyciąg z rośliny leczniczej znanej jako trojeść mleczna, powodujący obumieranie komórek objętych patologicznymi zmianami.
Ze względu na liczne działania niepożądane charakterystyczne dla wielu tego typu leków, terapię należy prowadzić pod nadzorem lekarza.
Jak często występuje pemfigoid pęcherzowy?
Pemfigoid pęcherzowy to najczęstsza podnaskórkowa autoimmunologiczna choroba pęcherzowa. Występuje w wieku starszym, po 65.roku życia, rzadko dotyczy dzieci.
Objawy skórne pemfigoidu pęcherzowego mogą być rozmaite: rumieniowo-obrzękowe, pokrzywkowate, pęcherzowe i pęcherzykowe. Pęcherze są dobrze napięte, różnej wielkości, od olbrzymich po drobne o wianuszkowatym układzie. Zawierają treść surowiczą lub krwistą. Mogą występować w obrębie rumieni lub na skórze pozornie nie zmienionej.
Lokalizacja wykwitów jest rozmaita - często rozsiane są na całej skórze, najczęściej jednak dotyczą tułowia i zgięciowych powierzchni kończyn. Mogą pojawiać się także na błonach śluzowych jamy ustnej. Występują też pewne nietypowe odmiany pemfigoidu, np. pefigoid łojotokowy, bujający, młodzieńczy, guzkowy czy dyshydrotyczny.
Zmianom na skórze może towarzyszyć świąd i pieczenie.
