U nas zapłacisz kartą
Infekcja Skóry – Przegląd Zdjęć i Objawów Wizualnych
Co robić w przypadku wystąpienia objawów róży?
Przy podejrzeniu róży należy zgłosić się do lekarza rodzinnego, celem ustalenia dalszego postępowania. W zależności od stanu ogólnego pacjenta i chorób współistniejących lekarz może zadecydować o włączeniu leczenia w warunkach domowych lub skierować pacjenta do leczenia szpitalnego.
Zazwyczaj do ustalenia rozpoznania i włączenia leczenia wystarczają zgłaszane przez pacjenta dolegliwości oraz nieprawidłowości stwierdzane w badaniu fizykalnym. Lekarz może posiłkować się badaniami laboratoryjnymi: morfologią krwi, w której można zaobserwować leukocytozę, w rozmazie krwi przeważają neutrofile, podwyższone wartości CRP, podwyższone miano antystreptolizyny O (ASO). W niektórych wypadkach wskazane jest wykonanie USG kończyn dolnych metodą Dopplera w celu wykluczenia zakrzepicy żył kończyn dolnych.
Infekcje intymne - rzęsistkowica, grzybica, chlamydioza, waginoza, opryszczka
Infekcje intymne dają charakterystyczne objawy - to między innymi świąd, pieczenie okolic intymnych, upławy, ból przy stosunku. To może być chlamydioza, grzybica, rzęsistkowica, waginoza czy opryszczka narządów płciowych. Wystarczy spadek formy, by wykorzystały to mikroby wywołujące intymne zakażenia. Jakie są najczęstsze infekcje intymne i jak sobie z nimi poradzić?
Spis treści
- Infekcja intymna - rzęsistkowica
- Infekcja intymna - waginoza bakteryjna
- Infekcja intymna - grzybica pochwy
- Infekcja intymna - chlamydioza
- Infekcja intymna - opryszczka narządów płciowych
- Infekcja intymna - jak jej zapobiec?
Infekcje intymne dają podobne objawy, najczęściej jest to swędzenie, pieczenie w okolicach intymnych, a także charakterystyczne upławy, niekiedy również ból w trakcie stosunku. To jednak nieprawda, że każda infekcja intymna wymaga identycznego postępowania. Niektóre infekcje intymne wywoływane są przez bakterie, inne zaś przez wirusy lub drożdżaki, dlatego leczy się je zupełnie inaczej.
Sama nie będziesz w stanie ocenić typu infekcji intymnej. Może to zrobić jedynie lekarz, zarówno na podstawie objawów, jak i wyników określonych badań, jeśli uzna, że są one potrzebne. Mimo to warto wiedzieć, jakie są najczęstsze infekcje intymne i jakie dają symptomy, a także jak się je leczy.
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Infekcja intymna - grzybica pochwy
Grzybica pochwy nazywana jest też drożdżycą i kandydozą. Chorobę wywołuje kilka rodzajów grzybów z gatunku Candida, najczęściej Candida albicans. Ich obecność na skórze i błonach śluzowych zdrowego człowieka jest zjawiskiem normalnym. Problemy pojawiają się, gdy spada odporność organizmu – to daje zielone światło grzybom.
Zakażeniom sprzyja stosowanie antybiotyków (niszczą nie tylko złe, ale też dobre bakterie) i leków immunosupresyjnych. Przyczyną kłopotów może być noszenie ciasnej i syntetycznej bielizny, a także obcisłych dżinsów, bo powodują przegrzanie okolic intymnych i nadmierną wilgotność, którą uwielbiają grzyby.
Chorobą można zarazić się też na basenie, w saunie czy szatni fitness klubu, a także używając ręcznika czy przyborów toaletowych osoby zakażonej. Grzybica pochwy częściej dokucza osobom chorym na cukrzycę i kobietom w ciąży.
Objawy grzybicy pochwy: Najczęściej występuje dokuczliwy świąd albo pieczenie okolic intymnych, bolesność przy oddawaniu moczu lub współżyciu płciowym. Wargi sromowe są zaczerwienione i obrzęknięte. Pojawiają się bezwonne, grudkowate upławy, wyglądem przypominające biały ser.
Leczenie grzybicy pochwy: Podczas badania ginekologicznego lekarz pobierze wymaz z pochwy. W leczeniu stosuje się leki przeciwgrzybicze w formie kremów, tabletek lub kapsułek dopochwowych. Taka terapia trwa od kilku dni do 2 tygodni. Często wraz z leczeniem miejscowym lekarz zaleca środki doustne (np. z ketokonazolem). Jeśli współżyjesz, leczyć musi się również twój partner.
Uwaga: Grzybica pochwy lubi powracać, zwłaszcza jeśli jest niedoleczona lub niewłaściwie leczona. Zwykle wtedy infekcje są znacznie silniejsze i trudniej je pokonać.
Infekcja intymna - rzęsistkowica
Przyczyną rzęsistkowicy jest pierwotniak – rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis), którym można zarazić się podczas stosunku płciowego (bez użycia prezerwatywy) z osobą chorą, ale też przez wspólne używanie ręczników, przyborów do mycia. Rzęsistek lubi także bytować w publicznych toaletach, na basenach, w saunach. Objawy rzęsistkowicy: Upławy - wydzielina z pochwy jest obfita, pienista, o barwie żółtej lub zielonkawej i nieprzyjemnym zapachu. Zwykle towarzyszy jej świąd i podrażnienie okolic intymnych oraz bolesność podczas współżycia. Leczenie rzęsistkowicy: Ginekolog pobierze wymaz z pochwy, by stwierdzić przyczynę zakażenia. Niekiedy dodatkowo kieruje też na badanie moczu. Jeśli potwierdzą się przypuszczenia, konieczna będzie kuracja (również twojego partnera, nawet jeśli nie ma on objawów). Taka kuracja trwa około tygodnia, choć lekarz może również przepisać ci preparat do jednorazowego zastosowania. UWAGA : Choroby nie wolno lekceważyć, bo może powodować różne powikłania, np. przewlekłe zapalenie pochwy, zapalenie pęcherza, a nawet niepłodność. Zakażenie w ciąży może prowadzić do przedwczesnego porodu.
- posiadanie wielu partnerów seksualnych,
- stosowanie antybiotyków,
- irygacje pochwy,
- zmiany hormonalne związane z menopauzą,
- ciąża,
- niedostateczna higiena okolic intymnych.
Objawy waginozy: Czasami występuje pieczenie okolic intymnych. Wydzielina z pochwy zwykle jest biaława i wodnista, o intensywnym rybim zapachu. Ale u ponad połowy kobiet nie występują żadne dolegliwości.
Leczenie waginozy: Aby rozpoznać bakteryjne zakażenie pochwy, lekarz musi wykonać dokładne badania (m.in. test oceniający pH, test zapachowy, badanie mikroskopowe). W leczeniu stosuje się środki doustne lub dopochwowe zawierające klindamycynę i metronidazol. Kuracja trwa zwykle do 7 dni. Nie wolno jej przerywać, nawet jeśli objawy ustąpią wcześniej, bo niewyleczona infekcja może przejść w stan przewlekły.
Objawy chorób skóry: zmiany skórne, wykwity skórne
Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania.
- pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze
- wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem.
Nie jest to jednak reguła, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe.
- plama
- grudka
- guzek
- guz
- pęcherzyk
- pęcherz
- krosta
- bąbel.
- nadżerkę
- przeczos
- pęknięcie i rozpadlinę
- łuskę
- strup
- owrzodzenie a także
- bliznę.
